Darren J Cunningham to gigant kompozycji, dalekowzroczny filozof, którego brzmieniowe eksploracje antycypowały i wyprzedzały wiele wydarzeń w muzyce elektronicznej. W trakcie kariery nie tylko stworzył własny, tajemny język, wypełniony hermetycznymi odniesieniami oraz między wymiarowym techno i electro, ale także jako pierwszy rozpoczął eksplorację niektórych nurtów ostatnich 20 lat, od reinterpretacji Stockhausena po współpracę z AI wyszkoloną na jego własnej muzyce już w 2018 roku. Pierwszą miłością artysty, dorastającego w postindustrialnych Midlands, była piłka nożna. Kontuzja kończąca karierę, której doznał grając w młodzieżowej drużynie West Bromwich Albion, wymusiła zmianę zawodowej ścieżki. Wciągnęły go sztuki wizualne, a jego pasją był klarnet. Z klasycznego wykształcenia muzycznego skorzystał później w swojej karierze. Jako wielbiciel techno z Detroit, a w szczególności Derricka Maya, Carla Craiga i Kevina Saundersona, Cunningham miał szczęście, gdy jego przyjaciel sprzedał mu studio za 200 funtów. Po przeprowadzce do Londynu, Actress zanurzył się w subkulturach tanecznych stolicy. Na potrzeby swojego debiutanckiego albumu „Hazyville” założył wytwórnię Werk Discs. Przełamał schematy nie korzystając z metronomu ani siatki na ekranie. Jego wytwórnia wydała później kilkoro z najważniejszych producentów końca lat 2000., jak np. Lone, Helena Hauff, Zomby. Przełomem w karierze Cunninghama był drugi album „Splazsh” (2010), po którym nadszedł album „R.I.P.” (2013), okrzyknięty arcydziełem. Z kolei jego album, opublikowany w 2014 roku „Ghettoville” odsłonił dużo mroczniejszą atmosferę, a wielu obawiało się końca jego pracy nagraniowej. Okazało się, że było to niezrozumienie intencji artysty, ponieważ w 2015 roku wydał kolejną część serii miksów DJ-Kicks, a następnie afrofuturystyczny album „AZD” (2017) oraz „LAGEOS” z London Contemporary Orchestra (2018), pierwotnie wykonany na wyprzedanym koncerciw Barbican. W 2019 roku Actress powrócił do świata muzyki klasycznej wykonując swoją nową interpretację Stockhausena, zatytułowaną „Sin (x) II”. W 2018 roku ujawnił projekt „Young Paint” EP stworzony przez sztuczną inteligencję wyszkoloną na jego własnej wcześniejszej pracy. W 2024 roku artysta wydał swój dziesiąty album. Opublikowany przez norweską wytwórnię Smalltown Supersound „Statik” oznacza początek nowego, kosmiczno-onirycznego etapu w twórczości artysty, opartego na głębokich, fraktalnych pętlach połączonych z nieskończoną lekkością i medytacyjnym przepływem.
https://ninjatune.net/artist/actress
https://www.facebook.com/actressmusic/